زیروکلاینت (به انگلیسی: Zero Client) به سیستمی اطلاق می‌شود که برای تحقق وظایف محاسباتی خود به سرور (Server) وابسته است. این مفهوم در برابر فت کلاینت (به انگلیسی: Fat Client) و تین کلاینت (Thin Client) قرار می‌گیرد که طوری طراحی شده تا تمام نیازهای خود را خودش برآورده کند. وظایفی که توسط خدمات دهنده فراهم می‌شود مختلف است، از فراهم آوردن ساختار پایدار داده (برای مثال برای گره‌های بدون دیسک) گرفته تا پردازش اطلاعات.

 

زیرو کلاینت مانند جزئی از یک زیرساخت کامپیوتری گسترده است، که در این زیرساخت کلاینتهای زیادی قدرت محاسباتی خود را با یک سرور به اشتراک گذاشته‌اند.

در اصل زیرو کلاینت‌ها فاقد رم (Ram) و هارد (HDD) به شکل موجود در PCها و TCها هستند و به همین دلیل دارای ظاهری کوچک و سبک بوده و قیمت بسیار نازل تری نسبت به آنها دارد. این سیستم‌ها صرفاً در شبکه‌هایی قابل استفاده خواهند بود که دارای سرور بوده (Server Base) و از طریق سرور برای آنها محدوده کابری تعریف گردد.

یرو کلاینت، تین کلاینت ، مینی پیسی و اکسس ترمینال چه هستند و چه تفاوت هایی با یکدیگر دارند؟

  1. مینی پی سی: یعنی یک کامپیوتر شخصی کوچک و ضعیف که میتواند به تنهایی کار کند و دارای رم و سی پی یو و فضای ذخیره سازی است فقط کوچک شده و ضعیف شده ی یک رایانه ی معمولی است.
  2. تین کلاینت: همان مینی پی سی است ( اغلب، حتی کارشناسان امر و یا تولید کننده ها نیز این دستگاهها را با زیرو کلاینت اشتباه میگیرند)
  3. زیرو کلاینت: یک درگاه (درب و پنجره) است برای متصل شدن به یک رایانه ی مرکزی ، در واقع تمامی برنامه ها و سیستم عامل ها روی رایانه ی مرکزی نصب میشوند و کاربران از طریق این درگاه‌ها به آن رایانه ی مرکزی وصل شده و از آنها استفاده میکنند و منابع سخت افزاری مورد نیاز خود مانند RAM و CPU و فضای ذخیره سازی را از رایانه ی مرکزی میگیرند.

- دقت داشته باشید که منظور از کلمه ی زیرو اینست که این دستگاهها قابلیت ارائه هیچگونه سرویس مناسب برای کاربر را در غیاب یک سرویس دهنده ی اصلی ندارند- و یا به عبارت دیگر بدون وجود سرور قادر نیستند به نیازهای کاربر پاسخ گویند.

تفاوت زیرو کلاینت‌ها با یکدیگر در چیست؟

زیرو کلاینتها بسته به نوع ارتباطی که با کامپیوتر مرکزی برقرار میکنند و نحوه ی عملکردشان در چند خانواده ی متفاوت قرار میگیرند : انواع زیرو کلاینت

زیرو کلاینت های RDP : این زیرو کلاینت ها برای ارتباطشان با رایانه ی مرکزی از استاندارد
 مایکروسافتی اتصال از راه ادور به نام RDP استفاده میکنند، 
و میتوانند همگی به یک سیستم عامل یا چند سیستم عامل متصل شوند.
   زیرو کلاینت های VDI : این زیرو کلاینت ها حتما به سرور و بستر سرور مجازی نیاز دارند 
و با استفاده از پروتکل های PCoIP , ICA , HDX به سرور مجازی متصل میشوند 
( بستر مجازی سیتریکس و یا وی ام ور) و از این طریق میتوانند میز کار مجازی کاربر 
( Virtual Desktop) و یا برنامه های مخصوص هر کاربر را برای وی ارائه دهند.
   زیرو کلاینت های DDP : این استاندارد که جدید ترین استاندارد در حوزه ی مجازی سازی
 دسکتاپ میباشد، متعلق به کمپانی وی کلود پوینت است
 و به اینصورت است که میتوان به یک کاربر یا یک مجموعه از کاربران یک سیستم عامل 
اختصاص داد،
 با حداقل منابع سخت افزاری مورد نیاز (میتوان یک رایانه ی رومیزی را در اختیار بیش از ۳۰ کاربر
 قرار داد) و همینطور کمترین میزان مصرفف پنای باند شبکه.

( تفاوتهای بسیاری با استاندارد RDP دارد که به تفصیل در ادامه شرح داده خواهد شد)

زیرو کلاینت های رسیوری : این خانواده از زیرو کلاینت ها که خانواده ی پر جمعیتی هم هستند از

 

 نظر تنوع برند و امکانات به این صورت عمل میکنند

که دستگاه زیرو کلاینت صرفا یکسری امکانات خاص را در اختیار کاربر قرار میدهد

 

بعنوان مثال: فقط یک مرورگر اینترنت در ختیار کاربر قرار میدهد – 
یا : بر روی رایانه ی مرکزی یک نرم افزاری نصب میشود که آن نرم افزار صرفا تعدادیی برنامه 
را در اختیار هر کاربر قرار میدهد.

هماگونه که رایانه های با یکدیگر از نظر قدرت و ظرفیت و اندازه و شکل ظاهری متفاوت هستند، همین تفاوت ها در تین کلاینت ها نیز میباشد

– در واقع تین کلاینت یا مینی پی سی هم همان رایانه ی معمولی هستند که فقط کوچکتر و ضعیف تر شده اند.

و همگی در خانواده ی رایانه های شخصی قرار میگیرند و مقایسه بین آنها همانند مقایسه بین رایانه های رومیزی میباشد یعنی مواردی از قبیل نوع و توان پردازنده، میزان و سرعت رم و مواردی از این دست در آنها مقایسه میشود و کاربری آنها یکسان است.

برای استفاده از راهکار VDI بهتر است از زیرو کلاینت های مبتنی بر ARM استفاده شود یا Tradici ؟

تفاوت پردازنده های ARM و Teradici

– در ابتدا به اختصار به معرفی دو کمپانی مذکور میپردازیم:

  • کپانی ترادیسی در سال ۲۰۰۴ در زمینه فشرده سازی صوت و تصویر و انتقال آن فعالیت خود را شروع کرده و در سال ۲۰۰۸ اولین چیپست خود را مبتنی بر پروتکل PCoIP به بازار ارائه نمود

که برای اولین بار توسط کمپانی های HP, Dell-Wyseدر تین کلاینتها و زیرو کلاینتها به کار برده شد.

  • کمپانی آرم از سال ۱۹۸۰ تا کنون مشغول به گسترش پردازنده های مبتنی بر تکنولوژی آرم است

که به دلیل مصرف انرژی پایین بیشتر در دستگاههای قابل حمل استفاده میشود

که با رشد روز افزون دستگاههای موبایل و نیاز به پردازنده های گرافیکی قویتر در آنها، این کمپانی از سال ۲۰۱۴ اقدام به مجتمع سازی پردازنده های قدرتمند گرافیکی در سی پی یو های خود کرده است،

که کمپانی هایی همچون APPLE در تراشه‌های اختصاصی خود، SAMSUNG در پردازنده‌های اگزینوس، NVIDIA در پردازشگرهای تگرا و Qualcomm در پردازنده‌های اسنپ‌دراگون خود از معماری قدرتمند آرم استفاده میکنند.

مقایسه پردازنده های ARM و Teradici

با پیشرفتی که در عرصه ی مجازی سازی در دهه ی اخیر شاهد آن بودیم

و همینطور پیشرفت دستگاههای موبایل، معماری آرم که به جرات میتوان گفت از نظر تعداد فروش، رتبه ی اول در بین تولید کننده های پردازنده ها را به خود اختصاص داده است،

(بیش از ۹۷ درصد از تلفن های هوشمند، بیش از ۹۰ درصد از هارد دیسک ها، بیش از ۶۰ درصد از تلوزیون ها و ستاپ باکس ها و …)

بر روی این موارد مصرف (مجازی سازی و سرور) متمرکز شده است

به طوریکه تا قبل از سال ۲۰۱۴ از نظر کیفیت صوت و تصویر ارسالی کمپانی ترادیسی پیشرو عرصه مجازی سازی دسکتاپ بود

اما پس از آن کمپانی آرم با قرار دادن قاابلیت نئون بر روی پردازنده های خود در کنار پردازش ۳۲ بیتی و استفاده از پردازنده های قدرتمند گراافیکی مالی ( Mali) بصورت مجتمع در پردازنده های خود موفق شد

گوی سبقت را در پردازش و فشرده سازی تصویر، از کمپانی ترادیسی برباید

و عملکرد بسیار خوبی حتی در تصاویر سه بعدی و همچنین صدای با کیفیت از خود نشان دهد،

البته ناگفته نماند که انتظاری غیر از هم این نبود، یعنی با توجه به سایز و قدرت کمپانی آرم چنانچه بازار هدف مناسبی پیدا کند

سعی در تصاحب آن بازار خواهد کرد

که با پیشینه ای که از این کمپانی وجود دارد، سعی آن منجر به نتیجه خواهد شد

، البته لازم بذکر است که در مصرف پهنای باند و فشرده سازی صوت و تصویر همچنان کمپانی ترادیسی با اندک فاصله ای پیشرو است،

یعنی در خصوص فشرده سازی تصویر چند درصدی بهتر عمل میکند، اما نه آنقدر ملموس است و نه آنقدر مهم که از کیفیت بالاتر تصویر آرم بگذریم

و همچنین قیمت بسیار پایین تر پردازنده های آرم که معلول بازار بسیار گسترده آنهاست نیز غیر قابل اجتناب است.

به طوریکه کمپانی مطرح HP در مدل پایین تر خود یعنی T310 از پردازنده Teradici

و در مدلهای بالاتر خود یعنی T410 از پردازنده های ARM استفاده کرده است

تا بتواند به لحاظ گرافیکی تجربه ای بهتر در اختیار مشتریان خود قرار دهد.

طبق گفته ی کمپانی VMware پردازنده های خانواده ARM (دارای ویژگی NEON) و Teradici هر دو میتوانند با بالاترین کیفیت در بستر هورایزن (Horizon) استفاده شوند.

منبع : wikipedia